لحظه ی وداع

           حرف از تو که به میان اید 

چشمانم از عشق تو می جوشد

                 تو گمان کن که حال من خوب است

نمی خواهم بدانی

          شب تار هم به حالم گریه می کند

و اسمان به شدت اشک می ریزد

                  اینجا اهل محل

همه با نشاط از دل خود می گویند

                           و من در حسرت یک خبر 

از تو هر شب می میرم

                  لحظه ی وداع را به یاد بیار ای یار

شب که از شب گذشت

                 از ان همه ناله و درد 

اسمان در دل من تاریک گشت

          اشک منو فقط شب دید و شب

حسرت به دست اوردنت 

           در همان شب و تاریکیش پنهان گشت

صداها ی زیبا 

    در گوش من دگر اثر نمی کند

دگر حس نمی کنم

               بوی گل ، بوی چک چک باران

بوی نم خاک را

تکرار می کنم زندگی را من

               با حس و لحظه های شاد تو 

من به امیدی صبحی تازه 

به امید راهی نو

           شب را به سحر تقدیم می کنم

هدی غافلی